Je probeert te videobellen, terwijl je kinderen door het beeld springen en aan je mouw trekken. Je partner en jij werken in shifts om de kinderen omstebeurt les te geven. Ondertussen probeer je in de avonden en weekenden krampachtig je werk af te krijgen. Je bent moe en geprikkeld en je snakt naar een fijne vakantie ergens ver weg, maar dat kan voorlopig ook nietā¦
Ouders hebben nu eigenlijk twee banen tegelijk, hun eigen werk en het lesgeven aan hun kinderen. Maar niet alleen ouders, iedereen lijkt gek genoeg nog drukker dan voor de coronacrisis.
Penny wise, pound foolish
Dit is natuurlijk niet te doen! Om burn-outs en teveel werkstress te voorkomen is het essentieel dat je goed oplaadt. Dat gaat niet als je twee banen tegelijkertijd probeert te doen. De vraag kwam op of mensen met kinderen meer verlof zouden moeten krijgen. Ik vind van wel, want je bent beter in staat je werk goed te doen als je lekker in je vel zit. Bovendien, als werkgever kost het uiteindelijk veel meer als iemand serieus in een burn-out terecht komt. Nog even los van het persoonlijke drama, opkrabbelen uit een burn-out is geen makkie. Ik denk dus dat als je ouders nu niet wat meer lucht geeft, dit penny wise, pound foolish is.
Een tegengeluid was dat als je ouders meer verlof zou geven dit niet eerlijk is voor mensen zonder kinderen, die dan harder moeten werken. Ik heb zelf geen kinderen en ik vind dit dan ook een sympathieke gedachte. Maar ik denk dat er ook nog een andere oplossing mogelijk is. Wat dan? Kiezen! Kiezen voor wat echt nĆŗ moet en wat kan wachten of (tijdelijk) geschrapt kan worden.
Waarom we kiezen zo lastig vindenā¦
Kiezen? Daar houden wij mensen niet vanā¦ Om te kiezen moeten we nadenken en nadenken kost veel energie. Ons brein is lui of positief geformuleerd energie-efficiĆ«nt š Daarnaast hebben we last van FOMO (fear of missing out), we willen niets missen en we hopen dat we alles kunnen doen. Tot slot zijn we bang dat anderen er wat van vinden als we scherp kiezen. Wordt je collega boos als je niet binnen een uur zijn/haar mail beantwoordt?
Bovendien stamt onze werkmentaliteit nog uit het āIndustriĆ«le tijdperkā, we vinden dat we zoveel mogelijk moeten produceren in zo weinig mogelijk tijd. Als het werk ons teveel wordt, horen we dat we nog beter moeten plannen. Maar wat als er gewoon teveel te doen is?
Kiezen is dus essentieel. Juist nu! Maar eigenlijk altijd. En niet alleen voor oudersā¦
Focus op het creƫren van waarde
We besteden in ons werk nog zoveel tijd aan zaken waarvan de waarde twijfelachtig is. Het grootste deel van de dag zijn we aan het videobellen en mailen. Die ene belangrijke klus die op je to-do lijst staat probeer je tussendoor te doen. Het resultaat? Dag na dag, week na week, maand na maand, schuif je die belangrijke klus doorā¦ Je bent gewoon te druk. Dat is toch eigenlijk gek?
Natuurlijk, ik weet ook wel dat sommige vergaderingen essentieel zijn en dat een belangrijke klus ook in een mail tot je kan komen. Maar je kan jezelf de vraag stellen, geldt dat voor alle vergaderingen en mails?
Begin je dag niet met je mail
Velen van ons beginnen de dag met het openen van onze mail. We zijn bang om iets belangrijks te missen of voor boze reacties van collegaās. Voor je het weet reageer je op mails, om vervolgens weer een reactie te krijgen, waar je dan weer op moet reageren. Zodra je gaat ccāen nemen de reacties bovendien exponentieel toe.
Met deze neerwaartse spiraal maken we elkaar onnodig druk. Voordat je het weet klap je aan het einde van de dag je laptop dicht en vraag je je af wat je de hele dag hebt zitten doen. Maar er is nog een reden waarom we graag beginnen met onze mail. Het is makkelijker dan werken aan een belangrijke, complexe klus. Dat vergt meer denkkracht en vinden we vaak ook spannender, we weten niet precies hoe we iets moeten aanpakken. Mailen is dus ook een vorm van uitstelgedrag.
Niet alles hoeft nu
We leven in een tijd dat we jouw denkkracht hartstikke hard nodig hebben. Die hebben we nodig om complexe maatschappelijke problemen aan te pakken, niet op de laatste plaats hoe we onze samenleving overeind houden tijdens en na deze coronacrisis. Er zijn ook maatschappelijke vraagstukken die weliswaar belangrijk zijn, maar minder urgent. Waarvan we nu kunnen zeggen: dat kan wel even wachten. Of dingen die we doen in ons werk omdat we ze altijd al deden, maar eigenlijk weinig waarde toevoegen.
Zie het als een goed buffet. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik denk bij teveel lekker uitziende dingen: hmmm, dat is lekker Ć©n dat ook. Ik stapel mijn bord overvol met een combinatie aan gerechten waarvan je, als je dat in een gewoon restaurant voorgeschoteld zou krijgen, het terug zou sturen met de vraag of de chef aan de LSD zit. Maar het ergste van alles, ik heb de rest van de avond pijn in mijn buik.
Prioriteiten
Stel je nou voor dat je bij dat buffet zou staan en niet kiest op basis van alles wat er lekker uitziet, maar op basis van wat je het liefst wil eten. Kiezen dus. Dan geniet je er vast veel meer van! Hetzelfde geldt voor je werk. Er is gewoon teveel te doen. Maar net zoals je meer geniet van je eten als je kiest, zo word je ook blijer van je werk als je kiest. Want stappen zetten in belangrijk werk drijft ons. Maar hoe kies je?
Doelen
Begin met het opschrijven van maximaal 3 doelen die je de komende 3 tot 6 maanden in je werk wil bereiken. Kies iets dat er voor jou echt toe doet en dat ook past bij jouw talenten en drijfveren. Zo kom je makkelijker in beweging. Bovendien is het werk wat je het leukst vindt hoogstwaarschijnlijk ook het werk waar je het beste in bent, waardoor je talenten het beste tot hun recht komen.
Waarom 3 tot 6 maanden? Hiermee maak je de meeste strategische impact. We vinden dromen op de lange termijn leuk en we houden van de kick van de dagelijkse hectiek, maar we hebben moeite te focussen op de middellange termijn waarmee we nu juist onze dromen kunnen vertalen naar de werkelijkheid.
Tot slot, hang je doelen in het zicht! Zo wordt je steeds herinnerd aan die klussen waar jij je schouders onder wil zetten.
Dagelijks prioriteiten
Kies vervolgens iedere dag minimaal 1 en maximaal 3 prioriteiten. Waarom maximaal 3? Omdat we onszelf vaak vreselijk overschatten, ons werk kost vrijwel altijd meer tijd dan we vooraf denken. Door voor maximaal 3 prioriteiten te kiezen heb je zowaar kans dat je ze afkrijgt en dus trots bent in plaats van steeds maar weer teleurgesteld. Het mooist is natuurlijk als je dagelijkse prioriteiten samenhangen met je doelen. Je prioriteitenlijst is dus wat anders dan je to-do lijst. Heb je tijd over? Mooi, kan je altijd verder met je, waarschijnlijk veel te lange, to-do lijst š
Veel mensen bepalen hun prioriteiten ās ochtends. Dat is al beter dan helemaal niet prioriteren. Ik doe het liever aan het einde van een werkdag. Waarom? Op de eerste plaats heb je een ritueel om je werkdag af te sluiten, waardoor je brein weet dat het mag gaan ontspannen. Op de tweede plaats komt je brein ās avonds beter tot rust, omdat je niet meer hoeft te malen over wat je de volgende dag gaat doen. Tot slot, je kan ās ochtends meteen uit de startblokken.
Veel plezier met kiezen voor waarde!
Zin om vaker geprikkeld te worden?
Vind je het leuk om regelmatig geprikkeld te worden en af en toe wat inspiratie te vinden tussen al je ongelezen mails? Meld je dan snel aan op: https://www.dilleplus.nl/aanmelden. Zolang we met zān allen zoveel mogelijk moeten thuiswerken krijg je na je aanmelding bovendien de handleiding āLeuker & effectiever thuiswerkenā.